مامانا از کدوم اخلاق کودکتون راضی نیستین؟

نصیحت کردن کودکان؛ بایدها و نبایدها
نصحیت کردن کودکان به منظور آموزش اصول اخلاقی و رفتاری صحیح، هوشیاری و درایت ویژه­ ای را از سوی والدین می­ طلبد؛ چرا که گاهی نصیحت به شیوۀ نادرست که همان سرزنش کردن است، نه تنها آثار مثبتی در پی ندارد، بلکه کودک به مخالفت با آن برمی‌خیزد.
در حضور جمع حتی در مقابل خواهر و برادر، کودک را نصیحت نکنید.

در روابط خود با او تجدید نظر کنید، مهربان باشید و به سخنانش گوش دهید
گاه والدین بارها و بارها یک چیز را تکرار کرده و فقط هر بار صدایشان را بلند می‌کنند؛ ولی این کار بی‌فایده است؛ بلکه باید با ملایمت حرف بزنند و کلماتی را به کار ببرند که مناسب سن و فهم کودک است.

از حل فوری و سریع مشکلات با نصیحت کردنِ کودک دوری کنید، به جای پند دادن، احساساتش را بپذیرید و دربارۀ آن‌ها تأمل کنید؛ مثلاً اگر طفل نزد شما آمد و گفت: «خسته‌ام» فوراً نگویید «از بس پای تلویزیون نشستی، الان دیگه وقت خوابه؛ برو بخواب». کودک را مجبور کنید هنگام صحبت کردن شما به چشم‌هایتان نگاه کند؛ اگر از نگاه کردن به چشمان شما ترسیده، یا احساس ناراحتی می‌کند، به او بیاموزید تا در دهان یا تمام صورتتان نگاه کند. گه گاه تماس جسمی با او داشته باشید و به آرامی دستان را بر روی شانه‌اش بگذارید.

در نصیحت کردن، شیوۀ غیرمستقیم را به کار ببرید، مستقیماً فرد را مورد خطاب قرار ندهید.

پدر و مادرم آبروی منو بردن